De werken zijn ontstaan in de herfst van 2006 en in de jaren daarna.
Koto no ito, de japanse esdoorn in de tuin, leverde het materiaal voor deze serie. De draadachtige bladvorm, en vooral de vervormingen in de herfst riepen associaties op met kalligrafische tekens, onleesbare tekens, zoals  van vreemde talen.
Ze intrigeren mij door het vermoeden van betekenis, maar de onmacht om die te duiden.
Ook de montages vormen een teken, maar ook daar is de betekenis niet gegeven. De associatie heeft vrij baan, en moet verder waar het beeld ophoudt houvast te geven.
Dit grensgebied, de ruimte en het zoeken, is waar het werk eigenlijk over gaat.